Tanuki-Czytelnia

Komentarze

Santa Teresa

• [bez tytułu] : Grisznak : 2014-02-17 17:51:23
• [bez tytułu] : Lory : 2014-02-20 14:55:59
• [bez tytułu] : Persimmon : 2014-02-20 16:27:05
• RE: : Grisznak : 2014-02-20 16:33:05
• RE: RE: : Persimmon : 2014-02-20 16:52:08
• [bez tytułu] : Grisznak : 2014-02-20 18:30:25
• [bez tytułu] : Rinsey : 2014-02-24 19:00:31

• Grisznak : 2014-02-17 17:51:23
  

  To ciągłe "samowanie" jednak irytuje, gdy czyta się tekst po polsku. Serio, trzeba być bardziej japońskim niż Japończyk?

  Co do tekstu, trudno na razie coś powiedzieć, acz kreacja Nel wydaje mi się jakaś taka zaskakująco w sumie poważna, biorąc pod uwagę jej postać z mangi. No ale zobaczymy, jak to się rozwinie.

  To ciągłe "samowanie" jednak irytuje, gdy czyta się tekst po polsku. Serio, trzeba być bardziej japońskim niż Japończyk? Co do tekstu, trudno na razie coś powiedzieć, acz kreacja Nel wydaje mi się jakaś taka zaskakująco w sumie poważna, biorąc pod uwagę jej postać z mangi. No ale zobaczymy, jak to się rozwinie.
  Cytuj
• Lory : 2014-02-20 14:55:59
  

  Do takiego tłumaczenia po prostu się przyzwyczaiłam i tyle - dziwnie byłoby mi pisać spolszczoną wersję...

  Nell czasami również potrafi zachowywać się dorośle i ten fakt tu właśnie wykorzystałam.

  Do takiego tłumaczenia po prostu się przyzwyczaiłam i tyle - dziwnie byłoby mi pisać spolszczoną wersję... Nell czasami również potrafi zachowywać się dorośle i ten fakt tu właśnie wykorzystałam.
  Cytuj
• Persimmon : 2014-02-20 16:27:05
  

  Jeśli dobrze się orientuję, używanie honoryfikatorów nie jest błędem, jeśli docelowy odbiorca jest w stanie je zrozumieć. Skoro jest to fanfik, to jest on skierowany do konkretnego grona osób, które powinny być zaznajomione z tematem. Zresztą nie oszukujmy się, że takie "sama" czy "kun" jest bardzo wygodne, bo z góry określa relacje między dwoma postaciami. Skoro Pesche mówi do kogoś "Nel-sama" to wiemy, że ją szanuje i znajduje się ona wyżej w hierarchii. Jasne, taki "san" czy "chan" (w niektórych przypadkach, zdecydowanie nie wszystkich) da się ładnie przetłumaczyć na nasze, ale język polski nie ma odpowiednika dla takiego "kun" czy nawet "senpai".

  Co do samej treści: jak na razie działo się za mało, żeby można sobie wyrobić opinię, ale jest nieźle. Nie okropnie, ale też nie oszałamiająco dobrze. Przede wszystkim: masz kłopoty z przecinkami. Nie są to jakieś poważne problemy, wystarczy, że poczytasz trochę o użyciu przecinków przy imiesłowach. Druga rzecz: pogubiłaś sporo ogonków i zrobiłaś parę literówek. Ogólnie takie rzeczy są do wyłapania przy ponownym czytaniu, może niekoniecznie od razu po napisaniu tekstu. ;)

  Jeszcze co do Nel: nie ma nic złego w tym, że jest poważna. Sam kanon ją taką przedstawia, jeśli chodzi o czasy, gdy zajmowała pozycję z Espadzie. Nie jestem pewna, co do tego całego rumienienia się (jeden powód: spóźniła się, drugi: Aizen wyrwał ją z zamyślenia). To już trochę mniej do niej pasuje.

  przeszywając niczym promienie rentgenowskie

  Co prawda nie jesteśmy w stanie stwierdzić, co dokładnie Espada wiedziała na temat ludzkiego świata, ale Nel raczej nie znała pojęcia "promienie rentgenowskie".

  Wybacz, że w komentarzu skupiłam się na samych błędach - te o wiele łatwiej jest wyłapać, ale uwierz mi, że nie jest źle, po prostu tekst wymaga poprawy. :) Z pewnością będę obserwować ten fik i bynajmniej nie po to, by wytykać same błędy.

  Jeśli dobrze się orientuję, używanie honoryfikatorów nie jest błędem, jeśli docelowy odbiorca jest w stanie je zrozumieć. Skoro jest to fanfik, to jest on skierowany do konkretnego grona osób, które powinny być zaznajomione z tematem. Zresztą nie oszukujmy się, że takie "sama" czy "kun" jest bardzo wygodne, bo z góry określa relacje między dwoma postaciami. Skoro Pesche mówi do kogoś "Nel-sama" to wiemy, że ją szanuje i znajduje się ona wyżej w hierarchii. Jasne, taki "san" czy "chan" (w niektórych przypadkach, zdecydowanie nie wszystkich) da się ładnie przetłumaczyć na nasze, ale język polski nie ma odpowiednika dla takiego "kun" czy nawet "senpai". Co do samej treści: jak na razie działo się za mało, żeby można sobie wyrobić opinię, ale jest nieźle. Nie okropnie, ale też nie oszałamiająco dobrze. Przede wszystkim: masz kłopoty z przecinkami. Nie są to jakieś poważne problemy, wystarczy, że poczytasz trochę o użyciu przecinków przy imiesłowach. Druga rzecz: pogubiłaś sporo ogonków i zrobiłaś parę literówek. Ogólnie takie rzeczy są do wyłapania przy ponownym czytaniu, może niekoniecznie od razu po napisaniu tekstu. ;) Jeszcze co do Nel: nie ma nic złego w tym, że jest poważna. Sam kanon ją taką przedstawia, jeśli chodzi o czasy, gdy zajmowała pozycję z Espadzie. Nie jestem pewna, co do tego całego rumienienia się (jeden powód: spóźniła się, drugi: Aizen wyrwał ją z zamyślenia). To już trochę mniej do niej pasuje. [cytuj] przeszywając niczym promienie rentgenowskie[/cytuj] Co prawda nie jesteśmy w stanie stwierdzić, co dokładnie Espada wiedziała na temat ludzkiego świata, ale Nel raczej nie znała pojęcia "promienie rentgenowskie". Wybacz, że w komentarzu skupiłam się na samych błędach - te o wiele łatwiej jest wyłapać, ale uwierz mi, że nie jest źle, po prostu tekst wymaga poprawy. :) Z pewnością będę obserwować ten fik i bynajmniej nie po to, by wytykać same błędy.
  Cytuj
• Grisznak : 2014-02-20 16:33:05
  RE:

  Persimmon napisał(a):

  Jeśli dobrze się orientuję, używanie honoryfikatorów nie jest błędem, jeśli docelowy odbiorca jest w stanie je zrozumieć. Skoro jest to fanfik, to jest on skierowany do konkretnego grona osób, które powinny być zaznajomione z tematem. Zresztą nie oszukujmy się, że takie "sama" czy "kun" jest bardzo wygodne, bo z góry określa relacje między dwoma postaciami. Skoro Pesche mówi do kogoś "Nel-sama" to wiemy, że ją szanuje i znajduje się ona wyżej w hierarchii. Jasne, taki "san" czy "chan" (w niektórych przypadkach, zdecydowanie nie wszystkich) da się ładnie przetłumaczyć na nasze, ale język polski nie ma odpowiednika dla takiego "kun" czy nawet "senpai".

  W przypadku "sama" czy "san" język polski doskonale sobie radzi, podobnie zresztą jak ze zdrobnieniami. Właśnie dlatego mnie to razi, gdyż czytam "Bleach" i tam żadnych samów i kunów nie ma. To trochę tak, jakby w polskim przekładzie komiksu amerykańskiego bohater mówił do drugie "Mister Smith, niech pan zrobi to i to...", lub - w przypadku niemieckiego - "Herr Schmidt, niech pan zrobi to i to...". Język polski nie jest na tyle ubogi, by samować, kunować i chanować.

  [cytuj kogo=Persimmon]Jeśli dobrze się orientuję, używanie honoryfikatorów nie jest błędem, jeśli docelowy odbiorca jest w stanie je zrozumieć. Skoro jest to fanfik, to jest on skierowany do konkretnego grona osób, które powinny być zaznajomione z tematem. Zresztą nie oszukujmy się, że takie "sama" czy "kun" jest bardzo wygodne, bo z góry określa relacje między dwoma postaciami. Skoro Pesche mówi do kogoś "Nel-sama" to wiemy, że ją szanuje i znajduje się ona wyżej w hierarchii. Jasne, taki "san" czy "chan" (w niektórych przypadkach, zdecydowanie nie wszystkich) da się ładnie przetłumaczyć na nasze, ale język polski nie ma odpowiednika dla takiego "kun" czy nawet "senpai". [/cytuj] W przypadku "sama" czy "san" język polski doskonale sobie radzi, podobnie zresztą jak ze zdrobnieniami. Właśnie dlatego mnie to razi, gdyż czytam "Bleach" i tam żadnych samów i kunów nie ma. To trochę tak, jakby w polskim przekładzie komiksu amerykańskiego bohater mówił do drugie "Mister Smith, niech pan zrobi to i to...", lub - w przypadku niemieckiego - "Herr Schmidt, niech pan zrobi to i to...". Język polski nie jest na tyle ubogi, by samować, kunować i chanować.
  Cytuj
• Persimmon : 2014-02-20 16:52:08
  RE: RE:

  Grisznak napisał(a):

  W przypadku "sama" czy "san" język polski doskonale sobie radzi, podobnie zresztą jak ze zdrobnieniami. Właśnie dlatego mnie to razi, gdyż czytam "Bleach" i tam żadnych samów i kunów nie ma. To trochę tak, jakby w polskim przekładzie komiksu amerykańskiego bohater mówił do drugie "Mister Smith, niech pan zrobi to i to...", lub - w przypadku niemieckiego - "Herr Schmidt, niech pan zrobi to i to...". Język polski nie jest na tyle ubogi, by samować, kunować i chanować.

  Tak, dlatego napisałam, że w przypadku "san" nie ma większych problemów (co do "chan" będę się upierać, bo jest grupa imion japońskich, których po polsku nie da się zgrabnie zdrobnić). Jasne, że wymienione przez Ciebie przykłady brzmią komicznie i nie będę się o to spierać, bo masz stuprocentową rację. Ale japoński to dość specyficzny język, oprócz "pana" i "pani" ma wiele innych określeń, które nie mają tłumaczenia w innych językach. Ile ludzi, tyle opinii: z tego, co zauważyłam, tłumacze albo pozostawią honoryfikatory, albo rzeczywiście je opuszczają. Dzieje się tak zarówno w filmach jak i w książkach, więc nie tylko my tutaj mamy ten problem. ;)

  Jednak nie znam żadnej zasady w języku polskim, która zabraniałaby kunowania i samowania (co oczywiście nie znaczy, że ona nie istnieje - może po prostu nigdy się do niej nie dokopałam). Tak jak już pisałam - są one wygodne głównie dla autora (wiem sama po sobie). Czytelnika rzeczywiście mogą razić po oczach, jeśli nie jest do nich przyzwyczajony lub jest ich nagromadzenie w tekście.

  [cytuj kogo=Grisznak] W przypadku "sama" czy "san" język polski doskonale sobie radzi, podobnie zresztą jak ze zdrobnieniami. Właśnie dlatego mnie to razi, gdyż czytam "Bleach" i tam żadnych samów i kunów nie ma. To trochę tak, jakby w polskim przekładzie komiksu amerykańskiego bohater mówił do drugie "Mister Smith, niech pan zrobi to i to...", lub - w przypadku niemieckiego - "Herr Schmidt, niech pan zrobi to i to...". Język polski nie jest na tyle ubogi, by samować, kunować i chanować.[/cytuj] Tak, dlatego napisałam, że w przypadku "san" nie ma większych problemów (co do "chan" będę się upierać, bo jest grupa imion japońskich, których po polsku nie da się zgrabnie zdrobnić). Jasne, że wymienione przez Ciebie przykłady brzmią komicznie i nie będę się o to spierać, bo masz stuprocentową rację. Ale japoński to dość specyficzny język, oprócz "pana" i "pani" ma wiele innych określeń, które nie mają tłumaczenia w innych językach. Ile ludzi, tyle opinii: z tego, co zauważyłam, tłumacze albo pozostawią honoryfikatory, albo rzeczywiście je opuszczają. Dzieje się tak zarówno w filmach jak i w książkach, więc nie tylko my tutaj mamy ten problem. ;) Jednak nie znam żadnej zasady w języku polskim, która zabraniałaby kunowania i samowania (co oczywiście nie znaczy, że ona nie istnieje - może po prostu nigdy się do niej nie dokopałam). Tak jak już pisałam - są one wygodne głównie dla autora (wiem sama po sobie). Czytelnika rzeczywiście mogą razić po oczach, jeśli nie jest do nich przyzwyczajony lub jest ich nagromadzenie w tekście.
  Cytuj
• Grisznak : 2014-02-20 18:30:25
  

  Ile ludzi, tyle opinii: z tego, co zauważyłam, tłumacze albo pozostawią honoryfikatory, albo rzeczywiście je opuszczają. Dzieje się tak zarówno w filmach jak i w książkach, więc nie tylko my tutaj mamy ten problem. ;)

  Od naprawdę wielu lat nie spotkałem się z tłumaczeniem, w którym występowałyby honoryfikatory. Przez moje ręce przechodzą mangi znakomitej większości polskich wydawców i żaden już od dawna nie stosuje tego rodzaju rzeczy, wychodząc z założenia, że "chanowanie" wygląda po prostu nieprofesjonalnie.

  [cytuj]Ile ludzi, tyle opinii: z tego, co zauważyłam, tłumacze albo pozostawią honoryfikatory, albo rzeczywiście je opuszczają. Dzieje się tak zarówno w filmach jak i w książkach, więc nie tylko my tutaj mamy ten problem. ;) [/cytuj] Od naprawdę wielu lat nie spotkałem się z tłumaczeniem, w którym występowałyby honoryfikatory. Przez moje ręce przechodzą mangi znakomitej większości polskich wydawców i żaden już od dawna nie stosuje tego rodzaju rzeczy, wychodząc z założenia, że "chanowanie" wygląda po prostu nieprofesjonalnie.
  Cytuj
• Rinsey : 2014-02-24 19:00:31
  

  Faktycznie samowanie mi troszkę w lekturze przeszkadzało. Jakoś tak od razu kojarzy mi się to zagranie z trochę młodszym pisarzem... Poza tym opowiadanie czyta się całkiem przyjemnie, więc też będę przyglądać się kolejnym rozdziałom. Powodzenia :)

  Faktycznie samowanie mi troszkę w lekturze przeszkadzało. Jakoś tak od razu kojarzy mi się to zagranie z trochę młodszym pisarzem... Poza tym opowiadanie czyta się całkiem przyjemnie, więc też będę przyglądać się kolejnym rozdziałom. Powodzenia :)
  Cytuj