Tanuki-Czytelnia

Nagle zabrakło mi paliwa!! Gdzie moja herbatka??????? Nie mogę przerwać akurat gdy pojawił się czarny charakter!!!! Ech, została mi jeszcze jedna porcyjka, może starczy na ten odcinek...

Odcinek 4 - POSZUKIWANY! NA DRODZE STAJĄ DAWNI ZNAJOMI!

- Wzywałeś mnie, panie? - przed tronem stanął demon - Czy już czas?

- Pora byś wkroczył do akcji, Itey - Thane uśmiechnął się paskudnie - Nie mogę znieść, że twój zdradziecki pobratymiec ciągle nie dostał tego, na co zasłużył... Tylko jego głowa może mnie pociesszyć - na te słowa drobna blondynka stojąca za jego tronem skuliła się i zadygotała.

- Co się stało, Maris? Jestem zbyt okrutny? To świetnie - ponownie zwrócił się do demona:

- Pozostaje jeszcze ona... Muszę ją dostać w swoje ręce.

- Którą część? - Itey był chętny do przelania krwi.

- Całą i zdrową, głupcze!! - warknął Thane - Ale to może jeszcze trochę poczekać...

Jeszcze niewiele drogi zostało do najbliższego miasta i Lina miała nadzieję, że nareszcie spokojnie zje obiad. Odkąd przybyli do zewnętrznego świata, ciągle napotykali jakieś kłopoty... Może teraz, gdy Xella-Medina gdzieś zniknęła, nie będą za nimi podążać niebezpieczeństwa? Ta gromadka bandytów, którą niedawno spotkali i złupili, oczywiście się nie liczyła.;) I ta druga gromadka, która właśnie wyskoczyła zza krzaków... A za nimi wyskoczył przystojny, ciemnowłosy młodzian w lśniącej zbroi i z olbrzymim mieczem, i wyglądało na to, że zamierza pokonać bandę w pojedynkę.

- Ale masakra będzie! Muszę sobie na to popatrzeć! - ucieszyła się panna Inverse.

- Panno Lino, nie chce pani pomóc?? - Amelia była wyraznie zgorszona.

- A co, mam pomagać bezinteresownie? - odparowała w swoim stylu Lina. Gourry chyba zgadzał się z księżniczką albo po prostu miał chęć wypróbować swój miecz, bo rzucił się w wir walki. I trzeba przyznać, że obaj byli świetnie zgrani, jakby to nie był dla nich pierwszy raz (hehehehe...). Ich miecze lśniły w słońcu, tnąc na prawo i lewo, ale nie zabijając. Jakby zbiry na to nie zasłużyły. Albo jakby wojownicy nie uznawali zbyt radykalnych metod walki... Pozwolili bandytom uciec.

- Niechaj ostrzegą sobie podobnych, że Ład nie będzie się korzył przed Chaosem! - zakrzyknął patetycznie nieznajomy, gdy ostatni oprych zwiał z pola walki.

- Aaaach, jak on pięknie mówi!!*_____* - zachwyciła się Amelia - I jaki jest wspaniały!!!!

Faktycznie, młodzieniec był wysoki i postawny, a pysio miał jak gwiazdor filmowy (nie wiem który bo się nie znam :P). Wypowiedział jakieś słowa i jego wielgachny miecz zniknął.

- Witajcie, nadobne dzieweczki - skłonił się dwornie w stronę nadobnych dzieweczek, co sprawiło, że Gourry parsknął śmiechem i dostał od Liny w dziób:P Nieznajomy spojrzał na niego...

- I ty witaj, Gourry - uśmiechnął się - Jakaż to radość ujrzeć towarzysza dziecięcych zabaw!!

- Eeeeeee?? - zareagowali wszyscy, łącznie z Gourrym...:P

- Pozwólcie, że się przedstawię: jam sir Wellyn Hawkwing, obecnie zewsząd i znikąd! - oznajmił.

- Ser??? Masz ŻARCIE??? - Gourry wyszczerzył się jak głupi do... sera - Akurat zgłodniałem!!

Czyżbyś przejął tę fabrykę serów po dziadku? - chyba sobie już przypomniał Wellyna...^_~

- To znaczy, że jest RYCERZEM, głąbie! - Lina pacnęła go po głowie.

- Ahaaa... To dlatego nawija jak w tym romansidle, które trzymasz pod podusią i czytasz nocami!

- JAK ŚMIESZ ZAGLĄDAĆ POD MOJĄ PODUSIĘ!!?? - wydarła się czarodziejka. - Ja takiego badziewia nie czytam, Amelia mi to wcisnęła!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

- Badziewia??!! Jak pani może, panno Lino!!?? To przecież taaaka piękna książka!!!

- Cicho... - Lina nagle zastygła w bezruchu. Po chwili podeszła do rycerza.

- Ty, Wellyn - zaczęła - A umiesz wyczarować coś obuchowego?

- Na twą prośbę zawsze, waćpanno - Wellyn wymówił zaklęcie i w jego rękach pojawił się olbrzymi młot bojowy (Ale arsenał...czy on ma nawet sztylety takie wielkie?).

- To teraz stuknij leciutko w to drzewko - chodziło o dąb, niedaleko którego stali. Rycerz zawahał się, widząc uśmieszek czarodziejki, ale spełnił jej życzenie. W gałęziach drzewa zaszumiało i na ziemię spadł pewien fioletowowłosy osobnik... A na głowę spadła mu filiżanka herbaty.

- Nie nooo, herbata po włosach, herbata do oczu, tylko nie tam, gdzie powinna być...^ ^'''' - jęknął.

- A cóż to za przedziwne indywiduum? - zdumiał się Wellyn.

- Podstępny Kapłan Xellos, do usług ^ ^ Nieee, i w dodatku zielona z miętą, jeszcze takiej nie piłem... - biadolił fioletowowłosy, szukając filiżanki, która potoczyła się gdzieś po trawie.

- Herbata nisko lata... Będzie padać - stwierdził Gourry. Dopiero wtedy Xellos ujrzał znajomych.

- Czeeeść!!^ ^ - uśmiechnął się - A co wy tu robicie?????^________^

- Myyy?? - Lina zbliżyła się do niego z miną niewiniątka - A co TY robisz tam gdzie MY????!!!!

- No co ty, Lino, chyba nie uważasz... Ała tylko nie za włosy!!! Ja WCALE was nie śledzę!!!^ ^''

- Spowiadaj się póki jestem miła! - Lina przystąpiła do tradycyjnego duszenia ^_~

- Ale to tajem... eee, to znaczy nic, co by ciebie dotyczyło... - Mazoku powoli kapitulował. Ale gdy Lina miała już wydusić z niego wszystko, pojawił się dość imponujący oddział demonów...

- Ooo, sama widzisz, Lino, że teraz sobie nie pogadamy ^ ^. Jestem na czyjejś czarnej liście niestety... - westchnął Xellos. Demony wyraznie chciały go dopaść. Ale ni stąd ni z owąd wtrącił się Wellyn, który najwyrazniej pchał się na najsilniejszych przeciwników. Uwaga oddziału Mazoku

została odwrócona. Widząc to Xellos chwycił zaskoczoną Linę za rękę i z prędkością błyskawicy wyrwał przed siebie. Za nimi pobiegli równie zaskoczeni Gourry i Zel, ciągnąc ze sobą Amelię wołającą: "JA TEŻ CHCĘ WALCZYĆ ZE ZŁEEEEEEEEM!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" Przy takim tempie reszta drogi do miasta Isane zajęła im niewiele czasu.

- Uff, a... le... ma... raton... - dyszeli, siedząc na deptaku w centrum miasta i nie zważając na spojrzenia przechodniów - I zostawiliśmy tego biednego Wellyna samego z demonami...

- Spotkaliście Wellyna? Nie martwcie się, on ma już wprawę - usłyszeli za sobą znajomy głos. Zobaczyli śliczną i delikatną pannę, rumieniącą się właśnie na widok Gourry'ego.

- Sylpheel? A to niespodzianka! - ucieszyła się Lina - wreszcie jakaś przyjazna dusza!!!

Okazało się, że Sylpheel ma w zewnętrznym świecie całkiem niezłą posadkę jako uzdrowicielka (i od razu oznajmiam, że znalazła się tam z własnej woli, bez ingerencji sił nadprzyrodzonych!). Chętnie przyjęła gości pod swój dach, aby odpoczęli, najedli się (khe, khe!) i napili (herbatka!!!^ ^).

Ona również dobrze znała Wellyna z dawnych czasów, zanim w wieku 15 lat wyjechał w siną dal by uczyć się walki. A całkiem niedawno spotkała go tu, w Isane.

- O tak, on uwielbia broń o wielkich rozmiarach - uśmiechnęła się, gdy wspomnieli o spotkaniu.

- Jako dziecko był zawsze najdrobniejszy i najsłabszy, a teraz sobie to rekompensuje...

- A fo Wellyn łobił w fym mieffe? - fpy... tfu! spytał Gourry z pełnymi ustami.

- Ochraniał je... Ostatnio Isane jest częstym celem ataków Mazoku - westchnęła Sylpheel, spoglądając wymownie na Xellosa, który aż zakrztusił się herbatą.

- Co to za insynuacje?^ ^'' To, że wpadłem tu na jeden dzień, poszperać w bibliotekach, nie musi znaczyć... - zaczął, ale Lina przypomniała sobie, że ma z nim do pogadania.

- To jak, powiesz nam co jest grane...

- To tajemnica ^ ^

- ...czy Amelia ma zacząć śpiewać??? :]]]]]]]]

- NIE!!! To znaczy... no dobra, powiem, co sam już wiem - Xellos jeszcze chyba nie doszedł do siebie ;] - Ostatnio w tym świecie pojawił się ktoś potężny, kto dąży do destrukcji. I tyle.^ ^

- A destrukcja to nie wasz cel przypadkiem? - odezwał się Zel pierwszy raz w tym odcinku ^_~

- Niestety jest pewien problem - Podstępny Kapłan na chwilę spoważniał - Ta osoba zagraża również Mazoku. Może nawet przede wszystkim Mazoku... - ta informacja była zaskakująca.

- Ale czym pan podpadł demonom, które pana ścigały? - chciała wiedzieć Amelia.

- Część Mazoku zdradziła, przyłączając się do tamtego... A ja zostałem wysłany aby poszpie... to znaczy zbadać sytuację i trochę im namieszać ^ ^. I chyba za bardzo ich rozzłościłem ^ ^...

- I pewnie sądzisz, że pozwolę ci teraz łazić za nami? - Lina nie cieszyła się raczej z tego.

- Cóż, ty i tak ściągasz na siebie kłopoty ^ ^...

- Na przykład kłopoty o imionach Xella-Medina? - Zelgadis spojrzał na Mazoku podejrzliwie. Xellos drgnął i na chwilę się zamyślił.

- Nie znam nikogo o tak szokującym zestawie imion ^ ^ - stwierdził wreszcie - Ale mniejsza z tym. Lina na razie jest w większym niebezpieczeństwie niż zwykle...

- ...bo nie może czarować... - dokończył Zel, ku zdziwieniu Amelii i Gourry'ego.

- Jeszcze przez jakieś 2 dni - zgodził się Mazoku i nagle Lina zrobiła się czerwona jak buraczek.

- TY!!!!!! - wrzasnęła - SKĄD TY TO MOŻESZ WIEDZIEĆ!!!!!!!???????

- Eee... stąd? ^ ^ - Xellos potulnie podał jej kalendarzyk z zaznaczonymi na czerwono datami.

- Wypadł ci w lesie ^ ^ nie mogłem pozwolić żeby ci zginął, prawda? ^ ^

- TY... - na szczęście nie muszę nic cenzurować, bo zanim Lina dokończyła, dach domu Sylpheel runął i do środka wpadł następny oddział zbuntowanych Mazoku. Przewodził im podobny do człowieka, ale wielki i czerwonoskóry (^_~) demon w kolorowym ubranku.

- Cóż to, Xellosie? Znowu uciekasz jak tchórz? - uśmiechnął się złośliwie.

- Heloł, Itey!^ ^ No coś ty, jasne że nie uciekam, tylko żelazko zostawiłem włączone, wiesz jak to jest!^ ^ Chętnie bym sobie pogadał, ale mam sprawę gdzie indziej - i Xellos się zdematerializował.

- A niech go... - wnerwił się Zel - Jest nas zbyt mało... Trzeba stąd pryskać!

Prysnęli w okamgnieniu, a Sylpheel zdążyła jeszcze rzucić Dragon Slave, ku zazdrości Amelii.

- Dlaczego rozwaliłaś swój dom? - zdziwił się Gourry. Lina nie zdążyła palnąć go po głowie, bo ze zgliszczy wyszedł cały i zdrowy przywódca Mazoku.

- Myśleliście, że wielki Itey da się powalić takiemu czemuś? - zaśmiał się szyderczo.

- A wiesz, że jak się powie "Itey" od tyłu, wyjdzie "Yeti"? - wyjechał nagle Gourry.

- Panie Gourry, lepiej go nie denerwować! - szepnęła do niego Amelia. Mazoku już szykował się do ataku, gdy nagle usłyszał w swoim umyśle głos:

- Czy to na pewno dobry pomysł? Otwarta walka nie zawsze przynosi pożądany efekt...

- Kim jesteś? - zawołał głośno, wdzbudzając zdziwienie Liny i pozostałych.

- Jestem... niepokojem - usłyszał - i mogę pomóc w dostarczeniu panu Thane tego, czego chce... Ale proszę pozwolić mi działać...

- Pan Thane zadecyduje - powiedział - Jeszcze się spotkamy, Lino Inverse - ostrzegł i zniknął.

- Dziwny jakiś, gada do siebie...- Lina nie bardzo wiedziała, co teraz powinna zrobić.

- No wiecie co?:) Nie mogę was zostawić samych ani na minutkę!:) - usłyszała nagle i z jakiegoś dachu zeskoczyła do nich Xella-Medina. Wszyscy westchnęli z rezygnacją.

- Sylpheel, pozwól, to jest... - zaczęła Lina.

- Xella-Medina, wiem - oznajmiła z uśmiechem zagadnięta - Była u mnie dziś rano i zawiadomiła, że przybędziecie. Dlatego mnie to nie zdziwiło. - ale Linę i resztę owszem...

- I co, jesteś tu żeby się do nas pouśmiechać? - zwrócił się Zel do Poszukiwaczki Tajemnic.

- Nie, żeby wam załatwić dach nad głową:))) - i Xella-Medina wyjęła ze swojej torby wielki namiot z wyposażeniem takim jak śpiworki i mikrofalówka (myśli o wszystkim! - dop. Gourry).

Zatroszczyła się o nich, ale nie wiedzieli czy na pewno powinni jej ufać...

Nocą Lina obudziła się po niespokojnym śnie, którego nie zapamiętała. Wyszła odetchnąć świeżym powietrzem i na zewnątrz ujrzała Sylpheel.

- Ty też nie możesz spać? - spytała ta ostatnia - Coś cię dręczy?

Fakt, Linę od pewnego czasu coś dręczyło, ale nie umiała tego nazwać (nie, nie GŁÓD!!).

- Poradzisz sobie, przyjaciółko - Sylpheel uścisnęła dłoń czarodziejki, która uśmiechnęła się.

- O, nocne marki!:) - usłyszały nagle - trzecia nad ranem to świetna pora na herbatkę!:))) - Xella-Medina wcisnęła im po filiżance - niepowtarzalna zielona z dodatkiem mięty:))))))) Pożyczyłam od autorki :))))) (COOO??? To trzeba było najpierw zapytać!!!!!!!!!!!!) Szkoda, że Xellos nie został, pewnie by się chętnie poczęstował!;)))))))))))))))))

- Chwila... Twierdziłaś, że nigdy go nie spotkałaś... - przypomniała sobie Lina.

- No owszem... :)

- To skąd wiesz, że by się chętnie poczęstował, co???!!!

- A czy jedno musi koniecznie oznaczać drugie?;)))

- No właściwie... - Lina była nieco skołowana.

- Mniejsza o to... Jak tam szukanie Wszechwidzącego Oka?:)

- Powiedziałabyś o nim coś więcej...

- Mam psuć zabawę??;) Isane to skarbnica wiedzy, pełna bibliotek!;))) Jak powiada przysłowie: szukajcie, a zostaniecie oszukani!;) - po tych słowach Xella-Medina gdzieś wyparowała.

- No i jak? - spytała skołowana Lina Sylpheel - Nadal uważasz, że wszystko będzie dobrze?

Dziwne uczucie w głębi duszy jednak pozostało...

CDN