Tanuki-Czytelnia

Jak sobie poradzicie?

W animowym niebie już dawno nic się nie działo. Aniołowie snuli się bez celu lub razem z Wielkim przyglądali się kuli. Ale w kuli również nie znajdowało się nic interesującego. Monotonia zaczęła coraz bardziej wszystkim dokuczać. Chmurki, kiedyś wesołe, w różnych odcieniach błękitu i bieli, zrobiły się szare i ociężałe, aż niemiło było po nich chodzić. Aniołom opadły i zszarzały skrzydła, a włosy oklapły. Nic już im się nie chciało robić, więc biblioteka została zamknięta, na wszelkich kulach różnego typu osadziła się wcale nie cienka warstwa niebiańskiego kurzu, z basenu wyparowała woda, a ogród zarósł. To było wręcz nie do zniesienia.

Lecz w końcu, kiedy już nawet dzień i noc zaczęły się zlewać i nikt nie wiedział jaki jest dzień tygodnia, Wielki zwołał zebranie.

- Posłuchajcie mnie uważnie, kochani. Wiem, że jest wam wszystkim strasznie nudno, mnie zresztą też i dlatego musimy coś z tym zrobić. Oryginalne anime już się nie zdarzają, żadna postać nie ma na tyle silnej osobowości, żeby chcieć zrobić zamieszanie, słowem - nic! Wszystko w anime toczy się tak, jak ma się toczyć, każdy element da się przewidzieć i my już nie mamy właściwie żadnej roboty, oprócz rozdzielania zmarłych postaci do poszczególnych komnat. To jest niesamowicie nudne i dlatego musimy coś z tym zrobić! No więc, czy ktoś ma jakieś pomysły?

W sali zapanowała cisza. Ale aniołom włosy zaczęły się podnosić i odzyskiwać dawny blask co oznaczało, że rozpoczęło się intensywne myślenie. Później zaczęły się dyskusje. Aniołowie, nie mogąc nic wymyślić, wypytywali się sąsiadów, czy aby oni przypadkiem nie wpadli na jakiś pomysł. Nie wpadli. Mimo wszystko na sali panował coraz większy rozgardiasz. Tylko jeden jedyny anioł siedział i nic nie mówił. Miał piękne, rude włosy, a ubrany był w jasnozieloną szatę. Siedział z zawziętą miną i myślał. W końcu podniósł rękę i krzyknął:

- Hej! Wielki, ja mam pomysł!

Wszyscy zamarli. ON MIAŁ POMYSŁ! Milczenie trwało tylko chwilę...

- MÓÓW!!! - krzyknęli wszyscy sprawiając, że anioł z pomysłem niemal upadł.

- Ekhem... To znaczy... Czy mógłbyś nam powiedzieć? - poprawił z zawstydzeniem Wielki.

- O... oczywiście. - anioł wciąż był pod wpływem szoku. - No więc... E... No to znaczy... Wpadłem na taki pomysł, że... eee...

- SZYBCIEJ!!! - zakrzyknęli zniecierpliwieni słuchacze.

- Chciałbym sprawdzić, jak by sobie poradziły niektorePostaciZAnimeWInnychŚwiatach!!! - wystrzelił z prędkością karabinu.

- Aha... Czyli chodzi ci o to, żebyśmy wzięli jakąś postać, wsadzili ją do zupełnie nieznanego jej świata, dali jej nową rolę, inną misję i sprawdzili jak sobie poradzi? - spytał Wielki.

- D... dokładnie...

- Hmmm... - Wielki zaczął się zastanawiać. A im dłużej się zastanawiał, tym bardziej atmosfera na sali gęstniała. Wszyscy wyczekiwali w napięciu odpowiedzi, wpatrując się w twarz Wielkiego. W końcu po długich, nerwowych minutach otworzył usta i wygłosił krótką, lecz całkowicie zrozumiałą opinię:

- To jest dobre!!

Większość aniołów usłyszawszy odpowiedź, upadło z nadmiaru emocji. A Wielki kontynuował:

- W takim razie kogo weźmiemy na początek?

Zapadła cisza.

- Powiedzcie pierwszą osobę, która wam przychodzi na myśl... I przypomnijcie z jakiego jest anime, bo mam słabą pamięć do imion.

- Urumi Kanzaki z Great Teacher'a Onizuki! - krzyknął ktoś z tłumu.

- A więc dobrze - zatwierdził Wielki - Sprowadzić mi tu Urumi Kanzaki!

Część pierwsza - Koniec