Tanuki-Czytelnia

"Kiedy zaciera się granica między niebem a piekłem"

część XXIX "...I want to help you, I want to rescue you, if I can do it..."

Znowu stała przed tym budynkiem.

Tyle czasu upłynęło od czasu, gdy ostatni raz go widziała. Czasami miała wrażenie, że conajmniej kilka lat, a nie kilka tygodni. Pamiętała dlaczego wybrała właśnie pana Brenta ze wszystkich alfonsów z okolicy. Ten dom mówił, że mieszkają w nim dobrzy ludzie. Jego okiennice zapraszały do środka, a ściany emanowały bezpieczeństwem.

Dziś patrząc na niego dostrzegała tylko zacieki pod parapetami i zapchane rynny od lat nieczyszczone, a mimo wszystko serce drżało jej, gdy przekraczała próg tego domu. Bo przecież tu spotkała miłość swego życia...

- Gratuluję - Filia uściskała Tereskę. - Wiedziałam, że kiedyś staniesz się panią na kuchni.

- Ależ ja... - zaczerwieniona dziewczyna mięła jak zwykle rąbek fartucha, ale w jej oczach Filia dostrzegła pewność siebie, której jej zawsze brakowało. - To pomysł pana Brenta...

- Wiem, to był strzał w dziesiątkę - Filia jeszcze raz uściskała Tereskę i rozejrzała się po kuchni, jakby była tu po raz pierwszy. - Widzę, że wprowadziłaś kilka zmian.

- Ja tylko... - puściła w końcu fartuch i rozejrzała się po swoim "królestwie" - Pomyślałam, że wygodniej będzie, jeśli garnki będą niżej. Ja nie jestem zbyt wysoka.

- Dobry pomysł - Filia spojrzała na dziewczynę z uśmiechem. - Przecież chodzi o to, aby tobie było jak najwygodniej.

- No właśnie.

- Pan Brent! - krzyknęły równocześnie.

- Witaj Filio - pan Brent ukłonił się jej lekko. - Co Cię sprowadza?

- Możemy porozmawiać na osobności? - zapytała cicho Filia.

Gabriel przeciągając się weszła do kuchni.

- Kiedy śniaaaaaaa... - ziewnęła przeciągle - ...danie? - dokończyła.

- Za chwilkę - Tereska zerwała się z krzesełka i pobiegła wstawić wodę. - Za chwileczkę - powtórzyła zabierając się za krojenie chleba.

- Coś ty taka wesolutka? - Gabriel przyglądała się jej ze zmarszczonymi brwiami.

- Ja? - zdziwiła się. - Po prostu cieszę się z odwiedzin Filii - uśmiechnęła się szeroko.

- Filia tu jest?

- Siadaj, proszę - pan Brent wskazał jej krzesło naprzeciwko biurka.

- Dziękuję - Filia rozejrzała się po biurze. Tutaj nic się nie zmieniło od jej ostatniej wizyty. Ten sam okropny obraz i te same urocze firanki. Jak można mieć taki dziwny gust?

- Słucham - ponaglił pan Roman.

- Pan... - Filia zawahała się. - Ma pan kontakty z różnymi ludźmi...

- Co masz na myśli?

- No... - zagryzła wargę. - Z podziemia - powiedziała cicho rozglądając się.

Pan Roman też się rozejrzał, ale zaraz się żachnął. Co on wyrabia we własnym gabinecie?

- Z podziemia? - zapytał udając, że nie wie o czym Filia mówi.

- No... tak... - poprawiła nerwowym gestem kosmyk włosów.

- A po co ci dziecko kontakty z podziemiem? - pan Brent pochylił się do przodu.

- Muszę kogoś znaleźć...

- Znaleźć?

- No... - powtarzała się, ale nie wiedziała co innego może powiedzieć.

- A nie lepiej zgłosić się na policję?

- Nie! - prawie zerwała się z krzesła.

- Nie? - pan Roman odchylił się w fotelu. Czyżby szykował się nowy interes?

- Chciałabym, żeby odbyło się to dyskretnie.

- Dyskretnie powiadasz?

- Zna pan kogoś, kto mógłby się tym zająć?

- Cóż... - złożył ręce przed sobą udając, że się zastanawia. Co było po części prawdą, ale nie, czy zna kogoś takiego - bo tak się składa, że zna doskonale - ale ile może na tym zarobić. - Może mógłbym się rozejrzeć za kimś takim, ale... - zawiesił znacząco głos.

- Hm? - Filia przekrzywiła głowę. - Aaaaa! Zapłata.

Pan Brent uśmiechnął się z udawanym zażenowaniem.

Kagayaku shiroi sekai no naka ni

Tsubasa wo hirogeta kimi ga iru

Demo sono tsubasa wa kuroku omoku

Unmei ni kimi wa oshitsubusaresou

Tasuketai, sukuitai, ore ni dekiru nara

Inochi sae nagedashite, kimi no tame ni...

Fuan no toki, tsurai toki, ore ga tsuite iru

Itsumo misete ite kure, kimi no egao

Seiya no ore ga kanjiru, fushigi na kimochi

Faitaa no ore ga kanjiru, shimeikan to wa chigatta...

Kitto ginga ichi mibun chigai na kataomoi da ne

Kuuru na akai sekai no naka ni

Kanpeki na senshi, ore ga iru

Demo sono mae ni kimi wa araware

Totsuzen haato wa harisakesou da ze

Akogare wa, tada hitori ore no purinsesu

Hakai sae okoranakya, heiwa na hibi...

Nagarete kita, taiyoukei, kimi mo purinsesu

Aru hi miserareta, kimi no egao

Seiya no ore ga kanjiru, fushigi na kimochi

Faitaa no ore ga kanjiru, shimeikan to wa chigatta...

Kitto ginga ichi mibun chigai na kataomoi da ne

Hoshizora wo tsukinuke, ginga wo kirisaki

Mirai wo kimeru tatakai

Ima wa sukoshi de mo

Kimi no kioku no katasumi ni irareru you ni

Kami furimidashi dance dance dance

Tasuketai, sukuitai, ore ni dekiru nara

Inochi sae nagedashite, kimi no tame ni...

Fuan no toki, tsurai toki, ore ga tsuite iru

Itsumo misete ite kure, kimi no egao

Seiya no ore ga kanjiru, fushigi na kimochi

Faitaa no ore ga kanjiru, shimeikan to wa chigatta...

Kitto ginga ichi mibun chigai na kataomoi da ne

..........

Morze cicho szumiało oblewając chłodem stopy spacerowiczów. Słońce ostatnimi promieniami żegnało się z piaskiem. Mimo pełni sezonu niewiele osób było na plaży. Każdy obawiał się zapowiadanej zmiany pogody.

Anna pochyliła się po niepozorną muszelkę, po czym z trudem wyprostowała plecy. Nie zauważyła obserwującej ją osoby...

koniec części XXIX...

"Ginga Ichi Mibun Chigai na Kataomoi" Bishoujo Senshi Sailor Moon Seiya's Star Single

story write by Aurorka (24.10.2004) (titonosek@interia.pl)