Tanuki-Czytelnia

Lucy pamiętała jak tata mówił do niej: „Mała, wiesz, teraz dzieje się coś bardzo dla mnie ważnego. Gram w grę. I mogę ją przegrać.”. Pamiętała, jak mu odpowiedziała: „Tata, no co ty! Przecież ty nie możesz przegrać! Jesteś za mądry żeby przegrać!”. Pogłaskał ją wtedy po głowie. „Może i jestem mądry ale osoba, z którą gram… może okazać się mądrzejsza. Ale jeśli przegram to zabiorą mnie i ciebie też. O ciebie zadbam, nie martw się. Ale możesz mnie już nigdy nie zobaczyć. Mogę nawet umrzeć. Ale musisz być wtedy silna. Nie wolno ci płakać, rozumiesz? Musisz pokazać im wszystkim jaka jesteś mądra. Dobrze? Obiecujesz, młoda?”. Zaczęła wtedy płakać. Przytulił ją i spytał jeszcze raz: „Obiecujesz?”. „Obiecuję, tato”.

Uświadomiła sobie, że już nigdy nie zobaczy taty. Powstrzymała łzy. Raz tylko cicho smarknęła w koszulkę Ryuzakiego, kiedy niósł ją do domu. A potem zasnęła.