Tanuki-Czytelnia

- Neptun! - Pluton zatrzymała ją. - Spójrz na Księżyc!

Udawały się właśnie z powrotem do swoich zamków, kiedy Pluton zauważył dziwnie jaśniejący punkt na Księżycu.

Neptun była zbyt zajęta Uranem, by cokolwiek zauważyć.

Pluton pomogła ją podtrzymać.

- Spójrz - powtórzyła.

Artemis wpatrywał się w Lunę jak w obraz. Wyglądała pięknie. Wprost emanowała mocą.

Przybyli na Księżyc, ponieważ Luna chciała pomodlić się do Kryształowej Wieży. Chciała prosić o pomoc i radę.

„Oby Lunie się udało” - pomyślał Artemis.

Wieża błyszczała niesamowitym blaskiem.

- Co?! Polecieli na Księżyc?! - Usagi zareagowała dość gwałtownie.

- Tak - przytaknęła Hotaru.

- Kiedy? - zapytała Ami.

- Zaraz jak wyście udali się do Eluzjonu.

- I dotąd nie wracają? - zmartwiła się Minako.

- A po co się tam udali? - chciała wiedzieć Makoto.

- Luna wspominała coś o Kryształowej Wieży.

Dziewczyny spojrzały na siebie porozumiewawczo.

- Czy ja o czymś nie wiem? - Hotaru spojrzała pytająco na Usagi.

Pajączek oprócz udzielania wskazówek niewiele się odzywał. Yoshi raz czy dwa zagaił do niego, ale on uparcie milczał.

- Możemy się na chwilę zatrzymać?

- ...

- Jestem zmęczony.

- ...dobrze...

Yoshi z przyjemnością usiadł na ławce. Chyba byli w jakimś parku. Jeśli się dobrze zorientował, to byli niedaleko wieży tokijskiej.

- Czy prowadzisz mnie do Tokio Tower?

- ...

- Przecież i tak wkrótce się dowiem.

- ...

- Jak chcesz. - W ostatniej chwili powstrzymał się od wzruszenia ramionami.

- ...tak...

- No widzisz. Nie było to wcale takie trudne, prawda? - uśmiechnął się.

- ...

- Uparciuch z ciebie... - powiedział wesoło. - Ale i tak cię lubię - dodał.

- Ostrożnie. - Neptun z Plutonem posadzili Urana pod kolumną pałacu odrodzonego Królestwa Srebrnego Millenium.

Nigdy wcześniej tu nie były.

- Lepiej z nim zostań. - Pluton niepokoił się o Urana coraz bardziej. - Ja to sprawdzę.

- ...lubisz... mnie...?

- Co taki zdziwiony, hę?

- ...lubi... MNIE... - powiedział do siebie Pajączek.

- Uuuuaaaaaa.... - Minako potężnie ziewnęła. - To idziemy spać czy nie?

- Ja chcę wiedzieć! - W głosie Hotaru słychać było zdecydowanie.

- Dlaczego nikt jej wcześniej nie opowiedział o naszych przygodach przed jej przebudzeniem?

- Dlaczego sama tego nie zrobiłaś? - zapytała z przekąsem Rei.

- Ja jej opowiem, a wy idźcie spać - powiedziała Makoto. - Poświęcę się dla was - dodała.

- Huuura! - ucieszyła się Minako.

Trzask.

- Kto to? - Obróciła się gwałtownie.

Kilka metrów dalej, w cieniu drzewa, stał jakiś młodzieniec ubrany w długie szaty i wpatrywał się w nią urzeczony.

Na twarz wypełznął jej rumieniec.

- Uważaj! - Między nimi stanął nagle jej ochroniarz. - GIŃ!

- Nieeeeee! - krzyknęła.

Obudziła się z krzykiem.

Rozejrzała się po pokoju. Świeca, którą zapomniała zgasić przed zaśnięciem, ledwo się tliła.

W pałacu panowała cisza. Złapała się za głowę. Czy na pewno to ona krzyczała. A może tylko jej się śniło, że ktoś krzyczał.

Wstała i podeszła do toaletki, aby zgasić świeczkę. Wzrok jej padł na lusterko.

- Talizman Michiru...

Wzięła je do ręki.

- Ciekawe dlaczego je zostawiła... Ach! Nie ma odbicia? - Wpatrywała się w nie przez kilka chwil zamyślona. - Co? - Wydawało jej się, że przez ułamek sekundy widziała w nim zarys czyjejś postaci. Mimo że wpatrywała się w nie jeszcze przez pewien czas, niczego już nie zobaczyła. - Musiało mi się przewidzieć. - Odłożyła je.

- Pragnę...

- Pragnę zmiany...

- Zmiany... przeznaczenia...

- MOJEGO... przeznaczenia...

- Co to było?! - Yoshi poderwał się z ławki.

- ...co... się stało...?

- Nic nie czułeś?!

- ...nieeee...

- Jakby... jakby nagle oblała mnie... wielka fala smutku. - Próbował jeszcze na chwilę przywołać to uczucie, ale znikło tak nagle jak się pojawiło. - Co to mogło być?

- ...nie wiem...

Zamknął oczy. Skupił się.

- To przyszło od tamtej strony! - Wskazał ręką.

- ...wieża... tokijska...

- Idziemy!

Pluton szła korytarzem, uważnie się rozglądając. Mimo służenia przez tyle tysiącleci rodzinie królewskiej, jeszcze nigdy nie wyszła poza Wrota Czasu.

Wkrótce dotarła do centrum pałacu, w którym mieściła się Kryształowa Wieża, do której modliła się kiedyś królowa Selenity.

Pod Wieżą stał biały kot nad czymś pochylony.

- Artemis!?

Koniec części czternastej, no nareszcie pojawił się przeciwnik :))))) Chyba się cieszycie, ne? :)))))))))))))))))))

Dlaczego Pajączek dziwił się faktowi, że Yoshi go polubił? Czy modlitwa Luny w Kryształowej Wieży odniesie skutek? I kim jest tajemniczy wróg, który tak bardzo pragnie zmiany swego przeznaczenia, że zasnuł całą Ziemię tajemniczą mgłą?! I czy na pewno jest on wrogiem?!

Story wrote by Aurorka (20.10.2003)